penaltımız verilmedi
Biraz daha küçük yaşlarda kullanılan bir yenilgi gerekçesidir (en azından benim için böyleydi). Eve öfkeli, kederli dönüşün makul bir izahı olmalıydı söz konusu hazin yenilgiden sonra. Hani yenildik ama… Sokağa girince kızdıracak “ötekiler”. Birileri takılacak.
* “Yahu biz aslında iyi oynadık. Ne yaparsın ki düdük hakemin elinde. Bazı şeyleri aşamıyorsun, sen istediğin kadar mücadele et.”
Biz asında tam da o anda “vaziyeti idare etmeye” çalışıyoruzdur. Nasıl diyeceksin, herifler bizi eze eze yendi. Kötüydük. Mecalimiz yoktu. İki pas yapamadık…
“Bu haftayı nasıl kurtarabiliriz?” derdindeyizdir.
* Evet, bir zalim hep vardır.
* Kader zaten gülmez bize.
* Federasyon şöyledir, hakemler de böyledir; ki penaltımız verilmemiştir.
Her taraftarın gerektiğinde başvurduğu bir bahane, bir teselli limanı olduğundan bu savunmalı suçlama anlayışla karşılanır ötekilerce de.
O haftanın salvoları da böylece atlatılacaktır.
Yani; penaltılarımız verilsin, takım galip gelsin ve böyle bahanelerimiz olmasın. Bu da yazımızın ana düşüncesi olsun: ))
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Kayıtlar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder