bitmedi

Şimdi en tanıdık anlamıyla kelimelerin “el ele olmalı” birlik olmalı yani, bir olmalı; biricikliğinin tek başınalığında Adanaspor’un daha çok Adanasporlu olmalı; unutup kırgınlıkları, küskünlükleri tribünde, sahada, kulübede, evde... Nazım Usta’nın deyişiyle “bir ağaç gibi hürken bir orman gibi kardeşçesine” omuz omuza olmalı; belki bir sevgiyi bundan böyle inatçı bir aşka dolamalı; daha çok yürümeli, hayır daha çok koşmalı, bağırmalı ama bir tutkuyla bağırmalı; kitabımızda kimselerle düşmanlık yok, ve fakat bu zalim hissi birbirimizden de uzak tutmalı, bayrağı daha yüksekten sallamalı, dalgalandırmalı bize dair şarkılarla, yolunu kaybetmeden yol almalı… direnmekse bu meselenin bir başka adı, okyanusu aşıp da derede boğulmamalı…

Unutmayın; sessiz bir keder, sözsüz bir şiir bizimki…

“...yenildik, her şey bitti…” de deme bana!

Kalbim hiç bitmedi ki!